Het heersende ideaal in de Westerse wereld om in vrijheid en vrede samen te kunnen leven en tevens jouw leven naar eigen inzichten vorm te kunnen geven lijkt dit afgelopen jaar wel weer erg veel scheuren, barsten en breuken opgelopen te hebben.
Toch gloort er altijd wel ergens hoop! Zie Polen; daar lijken ze weer te snappen hoe vrijheid, recht, rechtvaardigheid en de rechtstaat samenhangen.
Verzuchtingen dat die Coronatijd toch eindelijk en gelukkig maar voorbij is zijn allang niet nieuw meer en inmiddels al behoorlijk oubollig.
Er ligt intussen ook al een evaluatierapport op tafel waarin onze regering, mijn inziens zeer terecht, wordt gewezen op een uiterst eenzijdige benadering van het probleem destijds.
Wij hielden ons desondanks aanvankelijk redelijk netjes en braaf aan de voorschriften zoals die van hogerhand uitgevaardigd werden. We hebben zelfs ook braaf onze vaccinaties gehaald. Maar toen de zogeheten Omikron-variant zich deed gelden heb ik een aantal van die voorschriften toch maar aan mijn laars gelapt in de hoop dan deze mildere variant maar eens op te lopen. Zo’n virus wil toch rondwaren, nietwaar en zal niet stoppen voor ie de hele boel rond geweest is. Het leek het juiste moment voor zo’n echte immuniteitsboost. Het mocht echter niet zo zijn. Her en der kreeg men het, maar wij dus niet.
Dat wil zeggen tot deze week dus. De gedachte aan Corona was zo goed als uit ons bewustzijn weggesijpeld. Maar nadat we maandagnacht beiden ziek naar bed waren gegaan deed Marian de ochtend daarop maar eens zo’n test (ken je ze nog?) en Bingo! Ofwel Corona! Ik dan ook maar zo’n test gedaan en jawel, ook raak. De Coronatijd is nog helemaal niet voorbij! Voor ons is hij net begonnen. Dit keer dan gelukkig wel zonder al die sociale en maatschappelijke beperkingen en ontwrichtingen.
De vakantie is weer voorbij.
Dit was onze langste en warmste vakantie tot nu toe. Maar wellicht kan het nog gekker; de toekomst zal het uitwijzen.
Onze aanvankelijke bestemming was dit jaar wederom Le Vigan in de Franse Cevennes. En wederom voor een aikido seminar met Hiroshi Ikeda. Evenals vorig jaar overigens. Maar toen was er een speciale Aikido Harmonie jubileum editie met de eenmalige rentree van de toen 85-jarige Mitsugi Saotome. Hieronder een beeldverslag daarvan:
Ik zie dat ik een jaartje heb overgeslagen. Maar dat 72ste levensjaar loopt nu toch echt ten einde.
Dat krijg je dus als je je blog zo verwaarloost. Misschien moest ik het maar weer eens zachtjes aan reanimeren.
Dan zijn we vanaf vandaag weer een poosje even oud
…. jaar met hopelijk
Wat minder beperkingen en wat meer uitzicht op …….? (vul zelf maar in)
Het is alweer enige tijd geleden dat ik de ziel ter sprake bracht op dit blog.
Nu zie ik dat twee jaar nadien Ian McGilchrist met een beter antwoord op al mijn vragen kwam dan ik ooit had kunnen bedenken. Hier dan op Sinterklaasavond alsnog zijn antwoord op de vraag: What Happened to the Soul?
Was mijn ‘lucky number’ minder dan 370 dagen geleden nog 70-1, inmiddels ben ik op 70+1 beland.
Volgens de Wikipedia valt er maar weinig over dit getal te melden; maar ja, ik zal het er weer een heel jaar mee moeten doen. Als je doorklikt naar de Engelse versie valt er overigens al wat meer te beleven.
Maar als ik het een beetje spannend wil maken zal ik het toch in de richting van de numerologie of zoiets moeten zoeken.
We zullen het wel weer zien:
Het is zomer en de wereld staat hier en daar in brand. Aan de klimaatcrisis gerelateerde verschijnselen met rampzalige gevolgen lijken zich in een progressief rap tempo aan te dienen.
Jean-Pierre Geelen, columnist bij de Volkskrant, maakt zich daar (met mij en nog wat anderen) duidelijk zorgen over maar meent momenteel een ontstellend gebrek aan gelijkgestemden te kunnen ontwaren:
We staan erbij en kijken ernaar.
14 duizend wetenschappers ten spijt: er zijn mensen die de trend ontkennen. Die bij de eerste (of enige) dag vorst roepen: ‘Hoezo opwarming van de aarde?’ Iedereen die zich zorgen maakt en roept dat we de planeet misschien niet eindeloos moeten uitmelken omdat het vooralsnog de enige is die we hebben, zijn in hun ogen hysterische klimaatgekkies.
Het enige voordeel van brandend zand: er blijft altijd genoeg over om je kop in te steken.
Tja en dan heb je nog de zogenoemde sportzomer die Jean-Pierre Geelen inmiddels blijkbaar net zo tegen de borst stuit als mijn persoon:
Nieuws- en radiojunk als ik ben, zocht ik verdieping. Radio 1, van de publieke omroep, blijkt in zorgwekkende toestand te verkeren: de nieuwsstroom is er volledig opgedroogd. Ergens in die woestijn kolkt één lange rivier die uitsluitend sportgewauwel aanvoert. Hij is alarmerend ver buiten z’n oevers getreden. Volwassen mannen (vooral) in nood schreeuwen als kinderen in de Python op de Efteling – het gekrijs is niet om aan te horen.
Vrijdag, toen ik tegen beter weten in weer een poging waagde iets van nieuws op te vangen, ving ik in hun wezenloze woordenbrij de term ‘windhappen’ op. ‘Ah, klimaatnieuws’, dacht ik even. Helaas: iets met zeilen en ene Marit Bouwmeester.
Klimaat is niet ‘sexy’. Het onweert permanent, als de zon eens schijnt is het meteen een hittegolf. De kans dat u dit stukje uitleest is dus nihil. Had ik maar de loftrompet geblazen over Hollandse handboogschutters, want handboogschieten is – dat weet iedereen – ‘het leven zelf’. Net als schoonspringen en waterpolo.
Gekwaak
Afgelopen zondag trof het riviergeweld mij als een mokerslag. De zondagsrust, al decennialang vol met zoet en soms bitter gekwaak van Vroege Vogels, werd bruut ontheiligd door sportzwammers. Machteloos knalde ik mijn verbijstering op uitlaatklep Twitter: ‘Het is godgeklaagd: de natuur beleeft wereldwijd de roerigste tijden sinds lang en NPO Radio 1 schrapt het enige natuurprogramma voor oeverloos sportgelul. Wat een sukkels’. (Overigens sneuvelden ook andere geliefde programma’s.)
Tja, helemaaal mee eens Jean-Pierre, dat is het gekwaak en gekwetter en eindeloos gezwets over niets. Eergisteravond vernam ik op een van onze NPO-kanalen tot mijn stomme verbazing dat om de door de corona-maatregelen ontstane leegtes in de programma’s (alsof die van zichzelf al niet leeg genoeg waren) op te vullen we nu de programma’s maar gaan vullen met de reacties van de ouders van deze of gene olympische sporter en de moeder en de buren van een volgende. Ja de uitzendingen waren nu eenmaal gepland, dat snappen we wel, om er weer een mooie sportzomer van te maken, nietwaar; dus moeten er we maar wat andere ongein ingooien want een sportfeestje moet een feestje zijn, nietwaar, en dan gaan we toch niet moeilijk doen over de aanleiding of de inhoud, kom op zeg.
En zo kunnen Vroege vogels, OVT, Buitenhof of Filosofisch kwintet e.d. wel even wijken. De oude Romeinen wisten het al: geef het volk brood en spelen. De media beleidsmakers houden ons blijkbaar voor dom of willen ons dom houden.
Het een en ander doet zowaar een beetje denken aan een bekende uitspraak van ene minister-president genaamd Colijn aan de vooravond van de Duitse bezetting:
“Ik verzoek den luisteraars dan ook om wanneer ze straks hunne legersteden opzoeken, even rustig te gaan slapen als ze dat ook andere nachten doen. Er is voorshands nog geen enkele reden om werkelijk ongerust te zijn. En daarmee, geachte luisteraars, laat ik u over aan de verpozing die de radio u pleegt te bieden. Goedenavond.”
Dima's Blog 